Του Κωνσταντίνου – Ντιν Καρνάζη
Ζούμε σε έναν «υπερκινητικό» κόσμο. Το μυαλό μας βρίσκεται διαρκώς σε υπερδιέγερση, καθώς βομβαρδιζόμαστε αδιάκοπα με καθημερινά ερεθίσματα, από ειδήσεις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τις καθημερινές απαιτήσεις της εργασίας και των οικογενειακών υποχρεώσεων. Η πίεση δεν σταματά ποτέ. Απαιτείται συνεχώς να αναλύουμε, να ποσοτικοποιούμε, να διατυπώνουμε θεωρίες, να αντιδρούμε και να ανταποκρινόμαστε. Ο εγκέφαλός μας είναι υπερφορτωμένος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το εύρος προσοχής ενός χρυσόψαρου είναι οκτώ δευτερόλεπτα. Αυτό είναι δύο δευτερόλεπτα περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο. Φανταστείτε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν σε ένα πράγμα μόνο για έξι δευτερόλεπτα.
Ωστόσο, ανακάλυψα μια βαλβίδα διαφυγής από την αισθητηριακή υπερφόρτωση. Σε έναν περίπλοκο κόσμο, το να κάνεις κάτι απλό παρέχει μια διέξοδο, έναν απολαυστικό μηχανισμό για την επαναφόρτιση του νου και του πνεύματος. Ονομάζεται τρέξιμο.
Δεν υπάρχει απλούστερη σωματική δραστηριότητα από το τρέξιμο, και δεν υπάρχει πιο ισχυρή. Όταν η ζωή φαίνεται συντριπτική, ένα ήσυχο τρέξιμο επικαλείται μια ήρεμη διαύγεια. Το ανήσυχο μυαλό έχει μια ανάσα, καθώς το μόνο που έχει σημασία είναι να βάλει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και να επαναλάβει αυτή την απλή πράξη ξανά και ξανά.
Όταν με ρωτούν τι σκέφτομαι όταν τρέχω, τους λέω ότι όχι. Η σκέψη, βλέπετε, είναι το πρόβλημα.
Αντί να σκέφτομαι, εστιάζω στο να κάνω. Με αυτό, εννοώ να ηρεμήσω το μυαλό και να συγκεντρωθώ σε μια μόνο δραστηριότητα, δηλαδή να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο όσο καλύτερα μπορώ. Δεν σκέφτομαι πόσο ακόμα έχω να διανύσω και δεν σκέφτομαι το παρελθόν. Το μόνο που σκέφτομαι είναι να κάνω το επόμενο βήμα μου, και το επόμενο, και το επόμενο…
Παραδόξως, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το μυαλό δεν ηρεμεί αβίαστα. Χρειάζεται πειθαρχία και συγκέντρωση για να σταματήσει η εγκεφαλική περιπλάνηση. Κάθε φορά που το μυαλό ξεστρατίζει, προσπαθώ να το επαναφέρω στο επόμενο βήμα μου, και το επόμενο, και ούτω καθεξής.
Με αυτόν τον τρόπο, αναδύεται μια γαλήνια κατάσταση σαν Ζεν, όπου τα προβλήματα της ζωής εξαφανίζονται και για μια ένδοξη στιγμή η αβάσταχτη βαρύτητα της ύπαρξης φεύγει από τους ώμους κάποιου. Η βαλβίδα πίεσης απελευθερώνεται και η ένταση της καθημερινής ύπαρξης εξασθενεί. Το μυαλό ηρεμεί και μια γαλήνια ευδαιμονία αντικαθιστά τον ασταμάτητο θόρυβο.
Μέρος αυτής της εμπειρίας περιλαμβάνει την ιεροτελεστία της προετοιμασίας για το τρέξιμο. Φοράω τα αθλητικά μου παπούτσια Proto Train της ena, δένω τα κορδόνια, ανοίγω την πόρτα και τρέχω αργά στον δρόμο για προθέρμανση. Η άνεση και η εφαρμογή των Proto Train μου επιτρέπουν να τρέχω χιλιόμετρο το χιλιόμετρο χωρίς να σκέφτομαι τι υπάρχει κάτω από τα πόδια μου. Ένας δρομέας αναπτύσσει μια σχέση με τα αθλητικά του παπούτσια. Μερικές φορές είναι μια σχέση γεμάτη διαμάχες και καβγάδες, όπου το παπούτσι φαίνεται να μάχεται εναντίον του δρομέα. Άλλες φορές είναι ένας αρμονικός δεσμός στον οποίο ο δρομέας και τα παπούτσια του συγχωνεύονται σε ένα. Έχω περάσει πολλές ώρες και πολλά χιλιόμετρα με τα παπούτσια Proto Train μου και έχουμε μια αμοιβαία σεβαστή συγγένεια, ακόμα και όταν το ίδιο το τρέξιμο είναι δύσκολο.
Όταν ο κόσμος φαίνεται συντριπτικός, δοκιμάστε το τρέξιμο ως πύλη για να ανακαλύψετε την ηρεμία και τη διαύγεια. Οι αγώνες της ζωής μπορούν να αποστραγγίσουν την ενέργειά μας. Οι αγώνες του τρεξίματος, όμως, μπορούν να μας αναζωογονήσουν. Γι’ αυτό, δέστε τα παπούτσια σας και βγείτε έξω!